Ertesi günün Pazartesi olmasından mütevellit pazar günü özellikle öğleden sonraları içimizi saran sıkıntıların oluşturduğu yumağa pazar sendromu diyoruz. Özellikle öğrenciler ve kamu kurumunda çalışan insanlar beni daha iyi anlayacaktır.

Cuma günü okul çıkışı veya iş çıkışı sevinçle eve gelip dizi izlerken aklımıza hiç gelmiyor oysa ki. Zamanı durdurabilmek istesek bu işi cuma günü  başarırdık galiba.

Pazar günleri şehri terk edesim geliyor, böyle boktan ve boş bir gün olamaz. Ertesi gün zaten pazartesi, felaket üstüne felaket. Okul, iş vs koşuşturmaca. 1 gün önceden tüymek daha mantıklı.

Pazar gününü unutmak  ve beynimi psikozlarından arındırmak için dinlediğim metalci marjinal müziklerin tam ters etki yaptığına inanmaya başladım. Kulaklığı takmamla birlikte dönüşüm geçirip kendimi Amerikanın yetim evlatları olan  homeless’ ler gibi hissediyorum. 🙂

Çözüm olarak bir tavsiyem yok ama şunu biliyorum ki ; Haftasonu tatilinin fiziksel boyutunu tam olarak kavrayabildiğimiz zaman bu sendrom bitecek. Selametle!