oyun

Yılların eskitemediği oyun ; Super Mario

Şu an ayrı bir heyecanlıyım, yıllardır oynamadığım bir atari oyununu indirdim ve bilgisayarıma kurdum. Yılların eskitemediği efsane oyun Super Mario’ yu hepimiz az çok biliriz. Atari versiyonunu indirdiğim için düzgün görüntü alamadım. O yüzden eski resimlerle idare ettim. Oyunu oynamayalı neredeyse 10 yıl olmuş. En son 2003 yılında bir misafirlikte oynadığımı hatırlıyorum. Babamın 1999 yılında bir akşam elinde atariyle gelmesi, super mario maceramızı başlatmıştı. Çocukluk heyecanından olsa gerek, gözüme çok güzel gelen bu oyunu tekrar oynayınca prensesi kurtarmak için verdiğim çabayı hatırladım. Neyse, bu kadar hikaye yeter biraz da oyuna geçelim.

Oyuna girer girmez, şöyle bir görüntü karşılıyor  ;

gaming-super-mario-bros-1

Çocukken genelde ‘1 player game’ seçeneğini seçerdim. Yine tercihim o yönde oldu. İlk amacım mantarı yemek ve  ardından büyümek. Sonra da prensesi kurtarmak. Prenses demişken, lan o prensesi kurtarmak için ne saatlerimi harcadım. O sürtüğü kurtarayım diye yemeden içmeden kesildiğimi hatırlıyorum. Neyse ki, ejderha tecavüz etmeden kurtardım. O da bir başarıdır.

İlk bölümü bile hafif zorlanarak geçtim. Eski performansımdan eser kalmamış. O yüzden böyle oyunları arada bir oynamak lazım. Tamamen rafa kaldırılmamalı.

Devam edersek ;

mario

Mario ile oradan oraya uçup tuğla kırmaya devam ediyorum. Zaten tek derdim, tuğla kırarak puan arttırmak. Resimde üst kısımdaki yaratıkların cinsini hala çözebilmiş değilim. Kuş mu yoksa marslı mı ? bu soruyu hep kendime sordum. Hala cevabını veremedim. Çünkü ne oldukları belli değil.

Super_Mario

İşte,  oradan oraya atladık ve bölüm bitti. Prensesi kurtarmaya daha çok var. O kezbanı kurtarmak için kim bilir daha ne ekşınlar yaşayacağım. Bu oyun benim gözümde Battlefield veya Crysis’ ten daha değerlidir. Bu oyun nesiller boyu anlatılacak bir efsane. O prensesi kurtarmak için nice yiğitler kendini feda etti. O insanları yabana atamayız. Tüm Dünya proletaryaları zamanında bu oyunu oynadı. Ve bazı uç fikirli arkadaşlar(ben dahil) hala oynamaya devam ediyor. Bu kadar oyun incelemesi yeter. Haydi, selametle!

4 replies »

  1. Çok severdim MArio yu ..oynamayı beceremezdim kardeşim çok iyi oynardı çünkü o atari manyağıydı.. kaç kez annem pataklaya pataklaya atari salonlarında yakalamıştı 🙂
    benim takıntım arkadaşımda olan bomberman di.. labirent var.. bombalar bırakıyorsun falan filan..deli olurdum..bizim evde yoktu..ona gidince hep oynardık bayılırdım:)

  2. 80ler – 90lar kuşağı… Ne güzel günlerdi be! bir de Luigi vardı bunun kardeşi, multiplayer için 🙂

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Twitter resmi

Twitter hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s