Midemin boş olmasıyla huzur bulacağımı hiç düşünmemiştim. Ama gördüm ki gayet iyi oluyormuş. Özellikle bunu ramazan ayında anladım. Oruçluyken gayet rahat olan vücudum iftardan sonra kendine gelemiyordu. Tıka basa yedikten sonra infilak etme noktasına ulaşmam bunda en büyük etken sanırım. Mide boşken daha bir rahat oluyor insan.

Yemek kültürümüzden olsa gerek karnımız doysa da gözümüz doymuyor. Hep daha fazla yemek istiyoruz. Mide açlığının verdiği psikolojiyle adeta yemeklere saldırıyoruz. Bunların sonucunda hazımsızlık yaşıyor ve rahatsız oluyoruz. İşte o yüzden asıl mesele az yemekte saklı. Çok yiyip rahatsız olmaktansa her şeyden azar azar yemek en önemli mesele. Hayatta kalacak kadar yemek yemek lazım. En ideali odur. Fazlasına hiç gerek yok. Haydi selametle!