Herkese merhaba, ben biraz geç açtım siteyi. 2013 şubattan beri yazıyorum işte burada. 2 yıl 1 ay gibi bir zaman geçmiş. Geriye dönüp bakınca iyi ki açmışım diyorum. Sonra istatistiklere bakınca sinirleniyorum. Yazılarımın okunmadığını düşündüğüm zamanlar oluyor. Sonra baktım ki bunun hiçbir önemi yok çünkü bu site benim kişisel blog sitem, burda yazarak öyle huzur buluyorum ki. Şu anda kulağımda kulaklık radiohead’ in creep parçasını dinlerken bu postu yazmak bana inanılmaz bir keyif veriyor. Blog devri bitmedi, isteyen keyfini yaşıyor.
İnternetin ilk dönemlerinde ilkleri deneyen insanlardan olmadım, yaşımdan ötürü pek beceremezdim bazı şeyleri. İnterneti sonradan keşfettim desem yeridir. Twitter’a 2011 yılında kaydoldum, bilgisayar oyunlarıyla ve baska uğraşlarla kafayı bozduğum için sosyal medyayla geç tanıştım. Tek tesellim 2007’de açtığım facebook hesabıydı, onu da 2011’de kapattım. 2013 de yeni bir hesap açtım. Bu , internette yaptığım gereksiz işlerden birisiydi.
Şu dünyada blog sitesi gibisi yoktur, insanın kendini özgür hissettiği ender yerlerden. Bir süre sonra blog siteniz yalnızlığınızı, aşkınızı ve umutlarınızı yaşayacağınız bir yer haline dönüşüyor.Çok hayalci bir tavır takındığım zannedilebilir ama gerçeklerden asla kopmuş değilim. Türkiye’deki yasaklamaların ve düşünce özgürlüğünün önündeki engellerin ne boyutta olduğunu az çok bilen bir insanım. Bu ülke bir başbakanın bir üniversite öğrencisine dava açtığına şahit oldu. Nedenmiş ? işte o genç blog sitesinde başbakan hakkında bir yazı yazmış. oysa ben baktım sonradan yazıda hiçbir hakaret yoktu. sadece bir benzetme vardı, o da dava falan gerektirmeyecek türdendi. İşte Türkiye’de düşünce özgürlüğü böyle bir şey. Tüm bunlara rağmen inatla blog yazmak ise oldukça keyifli. Burası benim sığınağım, kimi zaman sevinçlerimi paylaştığım kimi zaman ise korkularımla yüzleştiğim bir yer. İnşallah ömrüm el verdikçe, burada içimden geldiği gibi samimi bir şekilde yazılarımı yazmaya devam edeceğim. Okuyan herkese bir teşekkürü borç bilirim. Sağlıcakla kalın 🙂
Kategoriler:kişisel yazılar
BİRTAKIM YAZILAR 
Blog yazmak gerçekten zor bir iş. Hele devamını getirmek ondan da zor. Bunu çok samimi ve içten anlattığınız için teşekkür ederim. Dediğiniz gibi okunmayınca insanın morali bozuluyor ancak yapacak pek bir şey de yok. Ben de defalarca denedim desem yeridir blog yazmayı. Açtığım bloglardan kimisini kapattım kimisini kendi haline bıraktım. Yalnız yakın zamanda geri dönüş yaptım blog dünyasına. Bu sefer başaracağımdan eminim. Şu anki ana blogum http://www.fikiryamaci.com wordpressi ise yan blog olarak kullanıyorum. Daha çok ana bloguma link vermek için desem yeridir. Ayrıca diğer düşüncelerinize de sonuna kadar katılıyorum. Özgürlük olmayınca insan bunalıma giriyor. Artık bir şeyler yazarken suya sabuna dokunmamaya çalışıyorum. Malum adalet sadece bizler için işliyor hem de bizi ezmek için. Tekrardan bu güzel yazınız için teşekkürler.
Rica ederim, okuduğunuz için ben teşekkür ederim 🙂
dediğiniz gibi blog yazmak zor bir iş, özellikle bir süre sonra insan yazacak konu bulamıyor. Mesela ben ilk zamanlar genelde siyaset yazardım ama şu an siyaset yazmak istemiyorum. Blog için istikrar çok önemli, hatta bi ara kendime söz verdim haftada düzenli 5 yazı yazıcam diye ama olmadı. 🙂
İlk zamanlar çok takardım neden blog sitem okunmuyor diye ama sonra umursamamaya başladım çünkü benim buradan yüksek maddi bir kazancım yok ki, adsense vardı bir zamanlar sonra onu da kapattım, para kazanamadım doğru düzgün. artık sadece zevk için yazıyorum. Burası, çeşitli konuların barındığı kişisel bir blog sitesi.
Ben blog macerama wordpress’le başladım, ilk önce blogspot da denedim baktım herkes blogspot açıyor ben de wordpress’e yöneldim. İyi ki yönelmişim. Sizin blog sitenizi de beğendim, oldukça iyi. takip edeceğim. Blog sitesi boşlamaya gelmez, düzenli yazmanız lazım 🙂
iyi bloglamalar 🙂
Ben de şu an düzenli yazmaya çalışıyorum. Yalnız düzeni sağlamak gerçekten zor. 🙂
WordPress ve blogspotun kendine göre dezavantajları var tabi. WordPress tasarım kısmında biraz kısıtlı olduğu için blogspota yönelmek zorunda kaldım. Biraz uğraştıktan blogspotta sonra o tasarımı yapabildim. Blogumu beğendiğiniz içinse ayrıca teşekkür ederim 🙂
Ben şu an ilgimi çeken blogları okumaya ve elimden geldiğince yorum yapmaya çalışıyorum. Çünkü kendi blogumun okunmasını istiyorsam önce başkalarını okumam gerektiğini düşünüyorum. Kendi yapmadığım bir şeyin başkaları tarafından yapılmasını beklemek mantıklı gelmiyor bana. Ayrıca bıraktığım yorumların onların yazmaya devam etmeleri için bir destek olduğunu düşünüyorum 🙂
Kolay gelsin 🙂
teşekkürler, size de kolay gelsin 🙂
Korku Cumhuriyetinde yaşıyoruz. Yakında bizleri, halktan normal insanları ota b.ka içeri atıp sorguya çekecekler her yazdığımıza.
Merhaba yazan tüm dostlara
Yazmak, okumaktan da öte güzel ve muhteşem bir eylem!
Karşınızda itiraz eden yok, lafa karışan yok, ukalalık eden de yok!
Kendinizle dertleşiyorsunuz bir yerde!
Sonra yazdıklarınızı okuyor, yanlış-hata varsa düzeltiyorsunuz!
O sizin yazınızdır, içeriği ne olursa olsun sizindir!
Yazdıkça açılıyorsunuz, açıldıkça daha çok yazıyorsunuz.
Zaman ilerledikçe; yazım Türkçeniz güzelleşiyor, kendi yazım-anlatım tarzınız oluşuyor!
Baktığınız her köşeyi, her çiçeği-ağacı ya da sokaktan birini anlatmak geçiyor içinizden!
Yazmak muhteşem bir duygu!
Yazınız dostlar, sürekli yazınız, çok okunup okunmaması hiç sorun değil!
Ama eğer okunuyor, üstelik iyi ya da kötü bir yorum-eleştiri ekleniyorsa insan yine de çok mutlu oluyor!..
Yazmak kişinin kendisi ile dertleşmesi, sohbet etmesidir!
Biliyoruz ki bunu, herkes yapamıyor!..
Dostlukla kalınız…
Bu güzel yorumunuz için teşekkürler 🙂
sağlıcakla kalın…
Reblogged this on serminodabasi.
Blog özgür düşüncenin tuvalidir bir sınır olmadan istediğini cizebilirsin. Umarım bunun Degerini zamanla herkes öğrenir ve 140 karakter arasında sikismaz
Bloglamaya devam 🙂