Bir Orhan Pamuk romanı.

Öyle sıradan bir roman değil.

Gayet sıradışı, mistik ve büyüleyici bir roman.

Okunmaya başlandığı andan itibaren kişiyi kendine çekiyor.

Macera ve Aşk güzel bir biçimde sentezlenmiş.

Şiirsel bir dille yazılmış olması akıcılığını kolaylaştırıyor.

Bu güzel pazar sabahı sizlere Yeni Hayat‘tan beğendiğim bazı kısımları paylaşacağım ;

* * * * * * * * * * * * * * * *

 “bir kitap okudum ve hayatım değişti”

” Canan aynı mutsuz, zarif, küçük kuş adımlarıyla bana yaklaşıyordu. Silah seslerini duymamıştı. İçi karla örtülü portakallarla dolu bir kamyon gürültü ve neşeyle kavşağa girdi. Dünya sanki hareket etti. ”

” Gece beni gizledi, gece beni sakladı, gece bana yol gösterdi. Şehrin ağır ağır titreyen iç organlarına, bir felçli gibi kaskatı kesilen betondan caddelerine, süt, et, konserve ve haydut kamyonlarının iniltisiyle sarsılan neondan bulvarlarına girdim. ”

” Meleğin gözleri her yerdedir, her şeydedir, her zaman oradadır… Gene de ama, biz zavallılar bu gözlerin eksikliğini çekeriz. Unuttuğumuz için mi, irademiz gevşediği için mi, hayatı sevmediğimiz için mi ? Yol aldıkça, şehirden şehire gittikçe, bir gün, bir gece bir otobüsün penceresinden, melekle gözgöze geleceğimi bilirim. Onları görebilmek için bakmasını bilmek lazım. Bu otobüsler insanı istediği yere en sonunda götürür. Otobüslere inanıyorum. Meleğe de bazan, hayır her zaman inanıyorum, evet her zaman, hayır, bazan.”

” O ülkeye yaptığı yolculukta ben onun ” yol arkadaşıydım”. O ülkeyi yeniden keşfetmeye giderken birbirimize ”destek” olacaktık. O yeni hayatı ararken iki kişinin daha ” yaratıcı” olacağını düşünmek yanlış değildi. Biz canyoldaşı yol arkadaşlarıydık ; biz birbirimize koşulsuz destektik ; biz gözlükle ateş yakan Mari ile Ali gibi yaratıcıydık ve biz haftalar boyu gece otobüslerinde gövdelerimizi birbirine yaslayarak, yanyana oturduk.

Orhan Pamuk – Yeni Hayat

* * * * * * * * * * * * * * * *