Saraylarda kralları eğlendirmek için soytarılar vardır. Bu soytarıların tek işi gücü kralın moralini yüksek tutmaktır. Böyle iğrenç bir ilişkileri vardır. Dışardan masum gibi görülen bu ilişki aslında öyle değildir. Soytarı kralı hiç sevmez. Tek isteği kralın ölmesidir. Kim bilir belki de kral ölünce yerine geçecek kralın daha iyi olacağını hayal eder. O yine bağıracaktır ; kral öldü, yaşasın yeni kral!!

O bağırır, halk da ona bakar bağırır. Halk soytarıyı örnek alır diyebilir miyiz ? Evet diyebiliriz.

Yeni kral gelince aynı senaryo devam eder.

Bu hikaye çok rahat bir şekilde günümüze uyarlanabilir. Bir siyasi iktidar vardır, bunun yanında iktidara yalakalık yapan bir medya vardır. Bu medya soytarıyı temsil eder. Omurgasız bir medyadır bu. İlk başlarda tek tüktür. Zaman ilerledikçe omurgasızların sayısı artar. Artik, omurgasızlar ordusu vardır. Bulunduğu kabın şeklini almayı başaran bu insanlar her yeni iktidar geldiğinde yeni bir şekle girerler. Biz de sizin tarafınızdayız mesajı verirler.

Halk ayrı bir yerdedir bu hikayede. Aslında olayların tam ortasındadır ama pis işlerin uzağında kalır. Tercih eden halktır. Halkın tek isteği emeğinin karşılığını almaktır.