İnsanoğlu yüzyıllardır para denen o duygusuzlaştırma aracını elde etmek için didinip duruyor. Kapitali elde etme ve daha fazla kazanma duygusu yaşamsal fonksiyonların devamı için olmuyor. İhtiyaçtan çok istekler ön planda tutulduğundan dolayı insanın önünde sınırsız bir istek havuzu oluşuyor. Mesela savaşların çıkmasının ana sebebini küresel güç elde etmek ve birtakım ekonomik sebepler oluşturmaktadır. Dünya tarihinin en kanlı savaşı olan 2. dünya savaşında ölen 50 milyon insanın bazı devlet başkanlarının hırslarına kurban gittiğini düşünmek yanlış olmaz. Aynı şeyler diğer savaşlar için de geçerli. ABD ‘nin Irak işgalinin asıl sebebini ; petrol rezervlerini elde etmek ve krizde olan ekonomisini rahatlatmak olduğunu hepimiz biliyoruz. Bir şey daha biliyoruz ki ; Savaş yanında parayı da getirmektedir. Bu kaçınılmaz bir gerçek.

Birleşik devletlerin Irak’ ı işgaline meşruiyet kazandırmasının önemli bir aşaması da medya olmuştur. Birleşik devletlerin Irak’ ı işgalinden önce medya ırakta yaşayan insanları dünya kamuoyuna olduğundan farklı yansıttı. Bu medya gücü öyle bir güç ki insanların düşünceleri çok çabuk değişebiliyor. Düşünmeye ve sorgulamaya uzak olan amerikan halkının büyük bir kısmı işgale tepki bile vermedi. Tepkisini ortaya koymaya çalışan birtakım örgütler ise pasifize edildiler. Demokrasi yalanıyla başlatılan bir işgalden sonra geriye öldürülen milyonlarca masum insan kaldı. Bazen orada yaşayan halkın Saddam Hüseyin rejiminde daha mutlu olduklarını düşünüyorum. Sonuçta bir ülkede sosyal adalet tam olmasa da başka bir ülkenin himayesinde olmak korkunç bir duygu olsa gerek. Özellikle işgalden sonra sürecin Sünni – şii çatışmasına dönüşeceğini kim bilebilrdi ? İşte, kardeşi kardeşe kırdırtan tipik bir ABD politikası.